Kuta Again

We zijn weer in kuta..... hetzelfde kuta waar we zo graag weg wilden toen we hier aankwamen =p
Eindelijk lukte het om uit ubud weg te komen. met de shuttle-bus zijn we naar lovina geweest, 3 uur lang met zn tienen in een minivan. toen we aankwamen bleken we gratis lunch te krijgen. het leek al verdacht aardig, en ja, we zaten nog niet of elk tafeltje kreeg een indonesier als tafelgezelschap, die allemaal kaartjes van hotels in de buurt voor je neus legde. voordat je je eten op had moest je besloten hebben waar je wilde slapen, in elk geval, zo kwam het over. we kozen voor een hotel met een zwembad, dat in het centrum zou moeten zijn. we werden er heen gebracht met een nog kleiner busje dan waar we in aankwamen, dat uitpuilde met onze spullen haha. de jongen die ons geboekt had moest in de deuropening hangen, aan de buitenkant van de auto, zo vol was het binnen. het hotel bleek duurder dan ons verteld was, en de kamers waren ook lang niet zo luxe (in elk geval niet de kamers die wij konden betalen), maar het zwembad was er, en dat was waar we de rest van de dag hebben doorgebracht. maar pas nadat we een welkomsdrankje kregen aangeboden, een welkomsdrankje dat ook niet helemaal onschuldig was, want meteen kregen we weer gezelschap van dezelfde jongen die ons voor het hotel geboekt had. hij organiseerde ook duik/snorkeltours en dolphin watching. voor 100 euro konden we de volgende ochtend gaan snorkelen en de dag daarna dolfijnen gaan spotten. beetje veel geld, en eigenlijk hadden we nog helemaal niet nagedacht over hoe we dat wilden gaan doen, dus we werden een beetje overdonderd. maar het was zondag en het bedrijf was al dicht en hij moest het nu weten en wij waren naar lovina gekomen om te snorkelen en dolfijnen te zien, dus na een beetje onderhandelen hebben we het toch gedaan, voor een stuk goedkoper. maar niet zo goedkoop als het 40+ koppel met veel meer geld uit hetzelfde hotel bleek de volgende dag. maar ook weer niet zo duur als de twee 60+ vriendinnen die echt belachelijk veel hadden betaald (alles is relatief hier). we werden om 8 uur 's ochtends opgehaald en met de auto naar een bootje gebracht. het was ongeveer een uur rijden, de beste manier om bali te zien, dus dat was best leuk. met het bootje voeren we naar Menjangan, een beschermt eiland aan het noord-westen van bali, waar het het beste snorkelen en duiken is. het strand leek niet zo veelbelovend, maar 2 meter in zee zwommen al tientallen gekleurde vissen boven het koraal. na 15 meter eindigde het rif ineens, waar het water zo'n 2 meter was, en was de zee 100 meter diep. Het was zo mooi.... echt honderden soorten vissen, alle kleuren. we hebben geen grijze vis gezien, zoals in australie, echt alleen maar felgekleurde disco vissen, megagrote blauwe zeesterren, paarse planten enz enz. hele scholen zwommen overal om je heen, je keek echt je ogen uit. ik vond dit veel mooier dan het great barrier reef... veel meer kleur. helaas was mijn duikbril iets te groot, zodat ik elke 15 seconden mn bril moest laten leeglopen, wat best vermoeiend was, dus na 20 minuten zwommen we terug naar het strand om even pauze te houden. ik was net opgestaan , toen iets me keihard in mn agillespees beet. toen ik het water was uitgerent, en zag dat het bloedde, dacht ik dat het op zn minst een kleine haai was, maar yori (die nog onder water was toen het gebeurde) zei dat het gewoon een vis was die me opeens aanviel, en dat toen hij naar de vis sloeg met zn flippers hij achter hem aan kwam.... een van de gidsen vertelde later dat het broedende vrouwtjes waren, die agressief werden als er iemand te dicht bij haar eitjes kwam. trut. ze hadden wel even mogen waarschuwen... ik wist niet eens dat zulke vissen tanden hadden.
daarna zijn we nog een paar keer gaan snorkelen, en elke keer als we eruit gingen in high speed terug naar de kant gerent hahah. daarna gingen we weer terug met het bootje, dat recht op de bergen die vlak aan de kust liggen afvoer, dus we hadden een heel mooi uitzicht. helaas geen foto's want we hadden geen camera meegenomen.
de volgende ochtend stonden we om 6 uur klaar om dolfijnen te gaan kijken toen....... er niks gebeurde. niemand kwam ons halen, en toen het half 7 was zijn we zelf maar naar het strand gelopen, waar iemand was die ons mee zou nemen de zee op. waarom hij ons niet was komen halen is nog steeds niet duidelijk, maar in elk geval was er al een half uur van onze tijd af, dus een goed begin was het niet. toen we eindelijk 80 meter op zee waren, nadat het roer 3 keer van de boot was gevallen en de op 2 rotsen waren gevaren, viel de motor uit. en hij ging niet meer aan. en er was maar een peddel. 3 keer raden wie er moest peddelen... ik.
niet heel de tijd gelukkig, want ga maar eens 100 meter op zee peddelen met 1 peddel van 1 meter. duurt wel even. om half 8 waren we eindelijk terug op het strand, zonder ook maar 1 dolfijn te hebben gezien. tijdens het ontbijt hebben we toen besloten dat we het niet nog een keer zouden proberen hier, en zijn we met de shuttlebus terug naar kuta gegaan. waarschijnlijk blijven we hier de rest van de tijd, en gaan we van hieruit nog een paar tempels bekijken. verder doden we de tijd met eten, illegale software kopen en eten. wordt een heel relaxte week dus..